هیپنوتراپی
کمک می کند . . .

ذهن انسان به دو قسمت ضمیر خود آگاه یا همان Conscious و همچنین ضمیر ناخودآگاه یا Unconscious تقسیم میگردد.

بخش خودآگاه، همان بخشی است که اگر بگویم حاصل ضرب 9 در 4 چه میشود(محاسبات ریاضی و منطقی ) به سرعت پاسخ را برای شما فراهم خواهد کرد. این بخش کنترل همه اعمالی را که آگاهانه انجام میدهید برعهده دارد. مثلا وقتی تصمیم میگیرید که پای خود را حرکت دهید، بخش خودآگاه این کار را انجام داده است زیرا حین انجام آن صد در صد آگاه و بیدار و در حقیقت هوشیار بوده اید.

ضمیر خودآگاه بعنوان نگهبان مغز نیز شناخته میشود. اگر کسی سعی کند که شما را با باور جدیدی آشنا کند که با باورهای قبلی تعارض دارد،این بخش با آن مخالفت خواهد کرد. مثال دیگر اینکه اگر کسی سعی کند شما را نقد یا نکوهش کند نیز این بخش،آنرا فیلتر خواهد کرد و در برابر آن جبهه خواهد گرفت.

در تعریفی ساده ضمیر(ذهن)‌آگاه انسان را میتوان شامل تمام افکار، خاطرات، احساسات و آرزوهایی دانست که انسان هر لحظه از آن‌ها آگاه است، جنبه‌ای از پردازش ذهنی‌ که می‌توان درباره آن منطقی فکر کرد و صحبت نمود. منطقی است و به موقعیت‌های مختلف زندگی واکنش نشان می‌دهد. ما مهارت‌های زیادی را از طریق ذهن خودآگاه یاد می‌گیریم. با این حال، برای ذهن خودآگاه غیرممکن است که همه این اطلاعات را به خاطر بسپارد و بسیاری از این چیزها به ذهن ناخودآگاه منتقل می‌شوند.

ناخود آگاه : 

 شما بیدار هستید و دنیای بیرون را درک می‌کنید، اما چیزی در زیر یا شاید فراتر از آگاهی شما وجود دارد که بر شما تأثیر می‌گذارد. مثلا احساس منفی نسبت به یک نوع غذا ممکن است نتیجه مسمومیت غذایی ناشی از آن در کودکی باشد که آن را فراموش کرده‌اید. اما تاثیر آن در ناخودآگاه شما باقی مانده است. چیزی که ناخودآگاه است معمولاً منفعل است و شما فعالانه به آن فکر نمی‌کنید. در حقیقت مهم‌ترین تفاوت ضمیر ناخودآگاه و خودآگاه در فعالانه و منفعلانه بودن آن‌هاست.

دو قسمت از ناخودآگاه:

الف) خاطرات و رویدادهایی که بخاطر کمرنگ بودن یا گذشت زمان فراموش شده‏اند و بعضی از آنها با کمی تلاش دوباره می‏توانند در دسترس خودآگاه قرار بگیرند.

ب) خاطرات و اتفاقات خیلی دردناک که دفن یا سرکوب شده‏اند. بخش بزرگی از این نوع خاطرات مربوط به دوران کودکی هستند، یعنی زمانی که فرد توانایی لازم برای رویارویی با رخدادهای ناگوار را ندارد و مکانیزم‌های دفاعی روان از راه  سرکوب این خاطرات امکان ادامه حیات و بقا را برای فرد فراهم می‏کند.

بخش ناخودآگاه، کنترل کننده احساسات نیز هست. اگر بعضی اوقات بدون اینکه بدانید چرا، حس بدی دارید، این کار را ضمیر ناخودآگاهتان انجام داده است. ضمیر ناخودآگاه خاطرات و باورهای شما را نیز در خود ذخیره میکند.

جایی که نادانسته بسیاری از اتفاقات، رویاها، امیال سرکوب شده، عقده‌ها، ترس‌ها و بسیاری از خاطرات در آن ذخیره شده و در رفتارها و واکنش‌های امروز ما خودش را نمایش می‌دهد.

تمام عادات، تفکرات و عمل شما در ضمیر ناخودآگاه ذخیره می‌شود. این ضمیر تمام لحظه‌های راحتی و خوشی شما را به خاطر می‌سپارد و برای نگه داشتن شما در آن حالت تلاش می‌کند. به همین دلیل است که وقتی رژیم می‌گیرید یا سختی را برای رسیدن به هدفی به خود می‌دهید، ذهن شما، به دنبال راحتی یا لذتی می‌گردد که در عدم انجام آن، وجود دارد. بنابراین شما برای رسیدن به آن لحظه راحتی، بیخیال انجام آن می‌شوید. به همین دلیل است که روی نوشتن اهداف و داشتن عادات روزانه موثر تاکید می‌کنند. تا به این ترتیب بتوانید ذهن را با عادت‌تان تطبیق دهید. هر بار که قصد دارید چیز جدیدی را امتحان کنید یا کاری متفاوت از عادت‌تان انجام دهید، احتمالا تنش یا ناراحتی را در این شرایط احساس می‌کنید. 

… و بعد از تمام این توضیحات باید گفت برای تغییر دیگران وقتی کسی را نصیحت می‌کنید معمولا هیچ فایده ای حاصل نخواهد شد چون با خودآگاه او صحبت میکنید درحالیکه برای تغییر نیاز به گفتگو با قسمت ناخودآگاه مغز دارید.

برای تغییر دادن خود هم، گاهی کار ساده ای نیست، عادت ها، باورها، رفتار و حتی سطح اضطراب خود را به راحتی نمی‌توان تغییر داد، اما با کمک هیپنوتیزم داستان متفاوت است!

دسترسی به قسمت ناخودآگاه کارساده ای نیست، فیلترهای زیادی وجود دارد که اجازه ورود صحبت ها به قسمت ناخودآگاه را نمی‌دهد. و اینجاست که خودهیپنوتیزم و هیپنوتیزم وارد میدان می‌شوند.